In die enkele weken dat ik jou niet heb geschreven, heb ik jou zo gemist, mijn visje. En daardoor besef ik hoe bijzonder het moederhart eigenlijk is doordat Ar-Rahmaan daarin zoveel rahma heeft geplaatst, moederlijke rahma.

Een moederhart gevuld met rahma. Zo was de moeder van (profeet) Moesaa en zelfs Aasiyah die als een tweede moeder van Moesaa was. Moesaa, over hem moet ik jou trouwens nog zoveel vertellen. Net zoals ons honingbijtje Yoesoef was ook Moesaa één van die mooie vogels waarover ik jou in mijn allereerste brief kort had verteld. Ik zei dat ik jou hun verhalen zou vertellen, een voor een. Op een dag zal ik van ‘s ochtends tot ‘s avonds het verhaal van Moesaa vertellen, en wat een verhaal is het verhaal van Moesaa.

Wanneer het lente is, wil ik samen met jou gaan wandelen langs een stromend riviertje, in shaa Allaah. En terwijl wij zien hoe het water zich sereen voortbeweegt, zal ik jou vertellen over de kleine baby Moesaa die in een mandje met de stroom werd meegevoerd. Door Allaah werd hij gebracht naar het paleis van degene tegen wie hij werd beschermd, Fir’awn. Misschien zullen wij die dag zelf een mandje plaatsen in de rivier – niet met jou erin uiteraard – om te zien hoe dit mandje wordt meegevoerd door de stroom. En terwijl jij met jouw lieve oogjes mee volgt en probeert erachteraan te rennen, wil ik jou de les meegeven dat deze stroom symbool staat voor het leven van elk van ons. Want ook wij worden door de stroom des levens meegevoerd naar plaatsen die wij daarvoor niet kenden, naar situaties waarvoor wij zelf niet hadden gekozen en naar resultaten die wij nooit hadden kunnen verwachten.

Allaah neemt ons mee op een stroom en voor sommige visjes is dat enorm eng. Dus deze visjes gaan dan tegenstribbelen, zij gaan alle kracht in hun vinnen gebruiken om toch de andere richting te kunnen opgaan. Deze visjes gaan zich zodanig verzetten omdat ze hopen dat ze dan hun eigen weg kunnen kiezen, in plaats van met de stroom te moeten meegaan. Maar steeds tevergeefs. En weet je, visje van mij, uiteindelijk is het helemaal niet zo verschrikkelijk eng om met de stroom te moeten meegaan. Het wordt juist alleen maar enger wanneer wij ons daartegen verzetten. Maar wanneer het visje de stroom toelaat en het zich met vertrouwen en goede verwachtingen laat meevoeren, dan kan met de stroom meegaan juist heel bevrijdend aanvoelen. Alsof het visje van al haar zorgen en beslommeringen ontlast is. Ik hoop dat je zo een visje zult zijn.

Vandaag werd ik zelf met deze les geconfronteerd, nadat ik het huis verlaten had om op pad te gaan. Netjes had ik gepland wat ik allemaal zou doen en waar, en hoe ik zo weinig mogelijk tijd zou verliezen. Maar onderweg gebeurde er steeds weer iets anders, het leek wel alsof tegenslagen elkaar opvolgden en uiteindelijk wandelde ik ongepland langs de snelweg terwijl ik mijn tranen aan het inhouden was. Eerst gaf ik mijzelf van alles de schuld. Veel te streng voor mezelf zei ik dat ik dingen anders had moeten aanpakken, dan was het allemaal niet zo uitgedraaid. Maar al wandelend besefte ik algauw dat ik mis was. Het was helemaal niemands schuld. Mijn gemaakte plannen pasten gewoon niet in datgene wat vandaag voor mij was voorbestemd. Maak jezelf geen verwijten en word niet boos op jezelf, mijn visje, omdat de zaken die jij had gepland niet overeenkomen met de plannen van jouw Heer.

Als ik jou op een dag over het visje Moesaa vertel, dan zal ik jou vertellen over het moment dat hij een man per ongeluk had vermoord terwijl hij slechts wilde helpen. Door deze gebeurtenis moest hij wegvluchten. Hij moest zijn thuis verlaten, zijn vrienden en zelfs zijn familie. Jawel hoor, ook de moeders die zoveel van hem hielden. Hij had zichzelf eeuwig kunnen beklagen dat hij zich beter niet had bemoeid. Dat hij beter niet geholpen had. Maar welk nut zou het hebben als hij zijn jaren zou verslijten in zelfbeklag? Naar aanleiding van deze gebeurtenis kwam hij aan in Madyan, de plek waar hij zijn nieuw leven begon. Jarenlang verbleef hij in het gezelschap van (profeet) Shoe’ayb. Hij trouwde met één van zijn dochters en stichtte een gezin met haar. Maar toen hij na al die jaren zijn moeders zo intens bleef missen, besloot hij om samen met zijn gezin terug naar huis te keren. Maar weet je wat er toen gebeurde, visje van mij? Terwijl hij onderweg was naar de plek die hij verlaten had, gebeurde er echt iets enorm bijzonder.

Ik ben er vrij zeker van dat Moesaa niet verwacht had dat hij zo een bijzonder moment zou meemaken die dag. Zo is het leven, mijn visje, soms maken we gebeurtenissen mee waarvan we nooit hadden verwacht dat wij die zouden meemaken. Weet je wat er toen gebeurde? Op die dag sprak Allaah met Moesaa, letterlijk, Moesaa was degene tot wie Allaah rechtstreeks gesproken heeft. Oh, wat een eer was het voor Moesaa om zo een gesprek te mogen voeren. Hij was zo blij met dit gesprek dat hij niet wilde dat het zou stoppen. Dus toen Allaah hem vroeg wat die stok was die hij in zijn handen hield, bleef hij er maar over door praten. Je weet wel, zoals jij ook kan blijven doorpraten als je niet wilt dat een gesprek beëindigd wordt. Dat Moesaa dit bijzondere gesprek heeft mogen voeren terwijl hij onderweg was naar huis, betekent dus ook dat het zo moest gebeuren dat hij eerder van huis gevlucht was.

Dat geldt ook voor ons, mijn visje. Wij worden in bepaalde situaties geplaatst, zodat wij via die weg andere plaatsen zullen bereiken waar wij anders nooit gekomen waren. Weet je nog toen ik jou verteld had over het honingbijtje Yoesoef? Weet je nog die waterput waarin hij huilend zat als kleine jongen? Weet je nog toen hij als slaaf werd verkocht door een stel Egyptenaren? Weet je nog toen hij in de gevangenis werd geplaatst als volwassen man? Heel die weg moest hij afleggen om uiteindelijk in het paleis te arriveren waarin hij veilig en gelukkig was. Want soms is de donkere waterput waarin wij vandaag zijn terechtgekomen juist de weg naar het paleis waarin wij morgen zullen vertoeven. En zo neemt Allaah ons mee op een stroom, mijn visje. Een stroom die soms misschien wat eng lijkt te zijn, maar weet dat de weg die Allaah voor jou kiest uiteindelijk alleen maar goed voor jou kan zijn.

Lief visje van mij, ik vraag je om Hem te vertrouwen. Je weet dat mijn moederhart gevuld is met rahma voor jou. Je weet dat ik alleen maar het goede voor je wens. Maar weet dan ook, mijn visje, dat Ar-Rahmaan degene is die deze rahma in mijn hart heeft geplaatst. En weet dus ook dat er niemand is die het goede met jou voorheeft zoals Hij dat doet. Zelfs niet ik en ook niet jijzelf. Allaah wilt alleen maar het goede voor jou. Vertrouw er dus op dat de situatie waarin Hij jou plaatst en de weg die Hij jou laat afleggen, hoe zwaar, moeilijk of belastend het soms ook mag zijn, het beste is voor jou op alle vlakken. Dat de keuzes die Hij maakt voor jou beter en liefdevoller zijn dan de keuzes die jij voor jezelf zou maken. Leer meer houden van de plannen die Hij voor jou heeft gemaakt dan van de plannen die jij voor jezelf hebt gemaakt. En je zult zien, mijn visje, dat je met zo’n ingesteldheid maar al te graag zult worden meegevoerd door Zijn stroom.

Want als Hij jouw Gids is, dan kan het toch niet anders zijn dan dat jouw bestemming goed voor jou zal zijn? Wie een eerste blik zou werpen op het leven van ons visje Moesaa, zou eerst met heel veel medelijden vervuld worden. Het leek wel alsof vanaf zijn geboorte alles in zijn leven dreigde mis te gaan. Toch? Maar neen hoor, integendeel zelfs. Zijn leven was perfect uitgestippeld door Allaah en hij moest die weg nu eenmaal meemaken om als een winnaar aan te komen. Weet je wat er gebeurde toen Moesaa niets meer kon vertellen over zijn stok? Allaah vroeg hem toen om het op de grond te werpen en deze stok veranderde ineens in een grote slang. Moesaa was zo bang dat hij angstig wegliep, maar Allaah zei hem dat hij helemaal niet bang hoefde te zijn. Allaah was immers met hem. Hij leerde hem toen om op Hem te vertrouwen.

En met dit vertrouwen in Allaah stond Moesaa voor de zee, toen hij door Fir’awn en zijn tirannieke leger werd achtervolgd. Hij was niet bang, want hij wist dat hij een Heer had die voor hem zorgde. Weet je wat er toen gebeurde, toen hij daar zo stond met vertrouwen? Allaah gebood hem om de zee met zijn stok aan te raken en toen gebeurde er opnieuw een wonder. De zee spleet zich open voor hem. Dat is vertrouwen hebben in de plannen van Allaah, dat is geloven dat Hij over alle zaken Almachtig is en dat niets gebeurt, zelfs niet het vallen van een blad, of het gebeurt met Zijn wil.

Ik neem weer afscheid van jou, mijn visje, en vergeet niet: hoeveel ik ook van jou hou, Allaah houdt het meest van jou. Vertrouw dus op de plannen van Hij die zoveel van jou houdt.