De laatste tijd denk ik steeds vaker aan jou. Maar ik denk ook steeds vaker na over de wereld waarin ik jou dan zou moeten verwelkomen, een harde wereld. Dus daarom, mijn honingbijtje, schrijf ik jou deze brief.

Soms vraag ik mij af of ik jou wel nog wil verwelkomen op deze wereld. Wil ik jou wel laten kennismaken met deze wereld die tijdelijk jouw verblijfplaats zou moeten zijn? Een wereld waarop veel slechtheden plaatsvinden en de ene pijn de andere algauw opvolgt. Mijn liefde voor jou – ook al besta je (nog) niet – is in de laatste maanden zo enorm toegenomen dat ik mezelf afvraag hoe ik jou zal kunnen voorbereiden op de hardheid van deze plek.

Vandaag stelde ik mij voor hoe ik op een dag samen met jou naar een park zou gaan. Wandelend doorheen het gras en zittend op een bankje. Ik hoop dat het zal zijn op een warme zomerdag terwijl de bloemetjes er op hun best uitzien en jij met een ijsje in je handen al waggelend naast me loopt. Ik hoop dat we die dag bijtjes tegenkomen. Misschien komt er wel een bijtje op jouw ijsje af. En dan wil ik jou laten observeren hoe de mensen omgaan met deze bijtjes die zich op deze warme dagen laten zien.

Op die dag zal ik jou vertellen dat het deze bijtjes zijn die de lekkere, zoete honing maken waarvan wij regelmatig eten. Weet je nog? Toen ik jou lietproeven van de verschillende soorten honing om jou te vertellen dat dzikr zoeter smaakt dan de beste honing die er bestaat? Deze zoete honing is het resultaat van het harde werk van deze bijtjes. De mens zou uitsterven zonder hun harde werk. Maar kijk dan hoe de mens omgaat met deze kleine helden. Kijk, mijn kind, hoe hard de mens tekeergaat tegen het bijtje dat zoveel goeds voor hem brengt. Het resultaat van deze hardheid blijft ook niet onopgemerkt, want de bijen zijn aan het uitsterven.

Niet alleen in de dierenwereld maar ook in de mensenwereld zijn de bijen aan het uitsterven. En er is één bijtje waar ik jou heel graag over wil vertellen. Op een dag zal ik jou er de hele dag uitgebreid over vertellen, in shaa Allaah. Dit bijtje heet (profeet) Yoesoef en Yoesoef leefde heel erg lang geleden. Nog voordat ik bestond. Ooit was Yoesoef net zo klein als jij en hij leefde in een land ver hiervandaan, samen met zijn broertjes en zijn papa. Weet je waarom Yoesoef een bij was? Hij was zo goed voor iedereen, zo lief. Waar hij zich ook maar bevond, hij maakte die plek een betere plek door zijn aanwezigheid. En iedereen die hem leerde kennen, getuigde van zijn goedheid. “Jij behoort tot de moehsinoen (goeddoeners)”, werd er keer op keer tegen hem gezegd.

Maar liefje, ondanks zijn goedheid waren de mensen helemaal niet zo goed voor hem. Integendeel. De mensen hebben hem vaak pijn gedaan, opzettelijk. De mensen hebben hem vaak verraden, omwille van henzelf. De mensen zijn hem vaak vergeten, nadat hij hen geholpen had. De mensen waren zo hard voor hem, maar Yoesoef was de zachtheid zelve. Op een dag zal ik jou het verhaal vertellen van dit bijtje. Een bijtje dat zoveel honing produceerde. Een bijtje dat de takjes waarop hij zijn pootjes zette, nooit beschadigde. Een bijtje dat zo zacht was voor iedereen, maar de mensen waren niet zacht voor hem. Ik wil jou over hem vertellen omdat ik hoop dat jij ooit zo een bijtje wordt.

Ik hoop dat toch, dat ook jij ooit die moehsien (goeddoener) zult zijn wiens goedheid overal verspreid wordt. En als jij die persoon bent, dan wil ik niet dat jij je laat demotiveren door de hardheid waarmee jouw goedheid beantwoord wordt. Ik wil niet dat jij zult stoppen met honing produceren omdat je zult aanschouwen dat jouw honing in ondankbaarheid van jou weggerukt wordt. Ik hoop dat jij nooit zult stoppen met te zijn wie jij bent, wanneer jij zult ondervinden dat de mensen anders tewerk gaan. Blijf alstublieft die moehsien, mijn kind, want degene met ihsaan ervaart dat Allaah naar hem kijkt. En is dat dan niet voldoende voor jou, mijn honingbijtje? Is het dan niet voldoende dat Allaah jou ziet dwarrelen en dat Hij in de gaten houdt hoe jij honing produceert?

Ik hoop dat ik jou op zo een manier kan grootbrengen dat dit voldoende voor jou zal zijn. Oh Allaah, maak een moehsien van degene met wiens komst ik ooit geëerd zou mogen worden.

Terug naar die ene warme zomerdag in het park. Ik kijk er echt naar uit, in shaa Allaah, om daar met jou te wandelen, te spelen, te schommelen en misschien zelfs al dwarrelend door het gras de tijd samen met jou door te brengen. En op die dag zal ik jou vertellen: “Wees een honingbij!” Misschien dat ik jou vanaf die dag zelfs honingbijtje ga noemen. Maar vanaf die dag zal ik jou het advies doorgeven van de Profeet Moehammad sallallaahoe ‘alayhi wassallaam en jou vertellen hoe je in dit leven een bij kan zijn.

Liefje van mij, ik ga niet tegen jou liegen: deze wereld is hard. En het kan zijn dat je heel vaak mensen gaat verliezen die je geweldig graag ziet. Of dat mensen jou gaan wegduwen, terwijl jij hen alleen maar van jouw liefde wilde geven. Of dat ze jou gaan kwetsen, terwijl jij slechts hun wonden wilde verzorgen. En als je op mij lijkt, gaan die momenten jou pijn doen. En je gaat jou misschien zelfs even verloren voelen. Misschien ben je dan opeens zo’n bijtje dat de hele tijd in cirkeltjes aan het vliegen is en zijn weg maar niet lijkt te kunnen vinden. Onlangs was ik zelf heel verdrietig omdat ik honing miste in mijn leven en toen zei iemand tegen mij: “Jij bent een honingbijtje dat jouw eigen honing kan produceren.” Die persoon zei op dat moment eigenlijk iets heel krachtig en nu zeg ik hetzelfde tegen jou. Ook met al die hardheid die er bestaat, kan jouw leven zoet zijn als jij het zelf zoet maakt. En weet je hoe? Weet je nog de honingpot waarover ik jou de vorige keer vertelde? Door de dzikr van Allaah!

Als ik jou op die warme zomerdag zal vertellen over het prachtige honingbijtje, Yoesoef. Dan zal ik op het einde van de avond eindelijk komen tot het slot van zijn verhaal. “Dit is mijn lievelingsgedeelte”, zal ik dan tegen jou zeggen en nadien vertel ik jou waarom. Ik beeld me in dat we samen een theetje drinken met honing, terwijl we onder een dekentje dicht bij elkaar aanleunen. Het is bijna tijd geworden om te slapen voor jou, maar het verhaaltje is nog niet af. En dan vertel ik jou waarom dit mijn lievelingsgedeelte is. Op het einde vertelt Yoesoef hoe hij die hardheid gedurende al die lange jaren ervaren heeft. Weet je wat hij zegt?

Hij vertelt over hoe Allaah voor hem gezorgd heeft en hoe zachtmoedig Allaah al die tijd voor hem was. Dat was zijn geheim! Dat was waarom dit bijtje al die tijd zoveel honing kon blijven produceren. Maak er ook jouw geheim van.

Als de mensen hard zijn tegenover jou, zoek dan Zijn zachtheid op. Als ze jou verlaten, weet dan dat Hij jou nooit verlaten zal. En als ze jouw liefde niet beantwoorden, weet dan dat jij een Heer hebt die ontzettend liefdevol is. En je zult zien dat jouw Heer voldoende voor jou zal zijn. Je zult zien dat jij ondanks het steeds verliezen van honing, van Hem honing zult ontvangen die geen gelijke kent. En dat, mijn honingbijtje, is de reden waarom ik jou toch nog op deze wereld wil verwelkomen, ondanks dat die zo hard is. Want ja… deze wereld is hard, zonder enige twijfel. Maar terwijl jij hier aan het rond dwarrelen bent, krijg je de mogelijkheid om de Meest Zachtmoedige te leren kennen en naar jouw hereniging met Hem te verlangen. En dat, liefje, is die hardheid meer dan waard.

Weer sluit ik dit schrijven voor jou af, vandaag, met de woorden dat ik van je hou. Wees een honingbij en vergeet nimmer: je bent een honingbijtje dat zijn eigen honing produceren kan.

Veel liefs.